Sommige tijden van je leven zijn woestijntijden. Zelf begreep ik dit pas na een tijdje in de woestijn gewoond te hebben. Ik heb meerdere woestijntijden in mijn leven gehad en die hebben me gevormd. Trouwens een van de lekkerste vruchten die ik ooit gegeten heb is de Sabra die op de rand van het cactusblad groeit midden in de woestijn. Over een van deze woestijntijden in mijn leven wil ik het hebben. De tijd 1996 tot 2007. In 1996 werd Tineke voor een paar weken op de psychiatrie opgenomen om uit te rusten. Deze paar weken werden bijna 11 jaar, waarvan ze de meeste tijd met een rechterlijke machtiging op de gesloten heeft gezeten. Als dat geen woestijntijd is, je vrouw is opeens weg en je hebt 2 kinderen om voor te zorgen. Dit verhaal gaat niet over de dingen die we in die tijd meegemaakt heb maar over hoe ik juist in die tijd dichter naar de Heer toegegroeid ben. Van iemand die wel naar de kerk ging maar voor de rest alleen voor het eten bad naar iemand die eigenlijk heel de dag in overleg is met God en nog maar één ding wil, God dienen. Er hebben in die tijd mensen tegen me gezegd dat ik maar van mijn roze wolk af moest komen en toe moest geven dat onze situatie slecht was. Maar wat een zegen in die tijd, zo de stem van God horen net alsof Hij constant met je mee wandelt.
Op een avond, het was in de winter en het vroor flink, werd ik gebeld. Tineke was ontsnapt, in haar nachtpon op slippers. Het liefst ga je zoeken, maar waar vindt je zo snel oppas. Trouwens de politie was ook al aan het zoeken. 11 uur, je zit aan tafel, buiten is het ongeveer min 10. Het was een zaterdagavond, je zit eigenlijk te bedenken hoe je dit de volgende ochtend in de kerk moet vertellen. Tineke op haar slippers in haar nachtpon in de vrieskou. Opeens ben ik niet meer alleen in de kamer, ik hoor een stem die zegt “ Ga jij maar lekker slapen, IK BEN bij haar. Om 2 uur s morgens word ik gebeld door de politie, ze hebben haar gevonden. De agent was wel verbaasd dat ik gewoon lag te slapen maar Tineke is er niet eens verkouden van geweest. Ik kan je wel zeggen dat in die 11 jaar mijn wortels erg diep zijn gegroeid, zo diep dat de corona storm me alleen een paar afgewaaide blaadjes heeft gekost. Als u op de link klikt die hier ondersta kunt u lezen wat een verschil het maakt woestijntijden of geen woestijntijden in je leven.
Geef een reactie